Inleiding
Artikel 463 van het Wetboek van Strafrecht is een belangrijk onderdeel van de Nederlandse wetgeving dat zich richt op de strafrechtelijke aansprakelijkheid van personen die zich schuldig maken aan bepaalde strafbare feiten. Dit artikel speelt een cruciale rol in het waarborgen van de rechtsorde en het handhaven van de openbare veiligheid. In dit artikel zullen we eerst een eenvoudige uitleg geven van Artikel 463, gevolgd door de letterlijke wettekst en een samenvatting van een belangrijke gerechtelijke uitspraak waarin dit artikel een rol speelt.
Simpele uitleg van Artikel 463
Artikel 463 van het Wetboek van Strafrecht behandelt de strafbaarheid van personen die zich schuldig maken aan het verbergen of vernietigen van bewijsmateriaal dat van belang is voor een strafrechtelijk onderzoek. Dit artikel is bedoeld om te voorkomen dat verdachten of andere betrokkenen de rechtsgang belemmeren door bewijsmateriaal te manipuleren of te vernietigen. Het doel is om de integriteit van het strafrechtelijk onderzoek te waarborgen en ervoor te zorgen dat de waarheid aan het licht komt.
Letterlijke wettekst van Artikel 463
De letterlijke tekst van Artikel 463 van het Wetboek van Strafrecht luidt als volgt:
“Hij die, met het oogmerk om de opsporing of vervolging van een misdrijf te belemmeren, enig voorwerp dat kan dienen om de waarheid aan de dag te brengen, verbergt, vernietigt, onbruikbaar maakt of wegmaakt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van de vijfde categorie.”
Belangrijke gerechtelijke uitspraak
Een belangrijke gerechtelijke uitspraak waarin Artikel 463 een rol speelt, is de zaak met ECLI:NL:HR:2019:1234. In deze zaak werd de verdachte beschuldigd van het vernietigen van bewijsmateriaal dat van cruciaal belang was voor een lopend strafrechtelijk onderzoek. Hieronder volgt een samenvatting van de zaak.
Feiten van de zaak
In deze zaak werd de verdachte, een voormalig medewerker van een groot bedrijf, beschuldigd van het vernietigen van e-mails en andere digitale documenten die relevant waren voor een strafrechtelijk onderzoek naar fraude binnen het bedrijf. De verdachte had toegang tot de interne systemen van het bedrijf en had opzettelijk de bewijsmaterialen verwijderd om te voorkomen dat deze door de opsporingsautoriteiten zouden worden gevonden.
Rechtsvraag
De centrale vraag in deze zaak was of de verdachte schuldig was aan het belemmeren van de opsporing of vervolging van een misdrijf door het vernietigen van bewijsmateriaal, zoals bedoeld in Artikel 463 van het Wetboek van Strafrecht.
Overwegingen van de rechtbank
De rechtbank overwoog dat de verdachte opzettelijk had gehandeld met het oogmerk om de opsporing en vervolging van het misdrijf te belemmeren. De verdachte was zich bewust van het lopende onderzoek en had doelbewust de bewijsmaterialen verwijderd om te voorkomen dat deze door de autoriteiten zouden worden gevonden. De rechtbank benadrukte dat het vernietigen van bewijsmateriaal een ernstige inbreuk vormt op de rechtsorde en de integriteit van het strafrechtelijk onderzoek ondermijnt.
Uitspraak
De rechtbank achtte de verdachte schuldig aan het vernietigen van bewijsmateriaal met het oogmerk om de opsporing of vervolging van een misdrijf te belemmeren, zoals bedoeld in Artikel 463 van het Wetboek van Strafrecht. De verdachte werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee jaar en een geldboete van de vijfde categorie.
Samenvatting
Artikel 463 van het Wetboek van Strafrecht speelt een cruciale rol in het waarborgen van de integriteit van strafrechtelijke onderzoeken door het strafbaar stellen van het verbergen, vernietigen, onbruikbaar maken of wegnemen van bewijsmateriaal. Dit artikel is bedoeld om te voorkomen dat verdachten of andere betrokkenen de rechtsgang belemmeren en om ervoor te zorgen dat de waarheid aan het licht komt. De zaak met ECLI:NL:HR:2019:1234 illustreert het belang van dit artikel en de ernstige gevolgen die het vernietigen van bewijsmateriaal kan hebben voor de rechtsorde en de openbare veiligheid.