Inleiding
Artikel 38n van het Wetboek van Strafrecht is een belangrijk onderdeel van de Nederlandse strafwetgeving. Dit artikel behandelt de mogelijkheid van de rechter om een maatregel op te leggen die de vrijheid van een veroordeelde beperkt. In dit artikel zullen we eerst een eenvoudige uitleg geven van wat Artikel 38n inhoudt, gevolgd door de letterlijke wettekst. Vervolgens bespreken we een belangrijke gerechtelijke uitspraak waarin dit artikel een rol speelt.
Simpele uitleg van Artikel 38n
Artikel 38n van het Wetboek van Strafrecht geeft de rechter de bevoegdheid om een maatregel op te leggen die de vrijheid van een veroordeelde beperkt. Deze maatregel kan worden opgelegd naast een gevangenisstraf of een andere straf. Het doel van deze maatregel is om de samenleving te beschermen tegen personen die een gevaar vormen en om te voorkomen dat zij opnieuw strafbare feiten plegen.
De maatregel kan verschillende vormen aannemen, zoals een gebiedsverbod, een contactverbod of een meldplicht bij de politie. De duur van de maatregel kan variëren, maar mag niet langer zijn dan vijf jaar. De rechter kan de maatregel verlengen als dat nodig is voor de bescherming van de samenleving.
Letterlijke wettekst van Artikel 38n
Hieronder vindt u de letterlijke tekst van Artikel 38n van het Wetboek van Strafrecht:
Artikel 38n
1. De rechter kan, indien hij een misdrijf heeft bewezen verklaard, de maatregel opleggen die de vrijheid van de veroordeelde beperkt, indien dit noodzakelijk is voor de bescherming van de veiligheid van personen of goederen.
2. De maatregel kan bestaan uit:
- a. een verbod zich op te houden in een bepaald gebied;
- b. een verbod contact op te nemen met bepaalde personen;
- c. een verplichting zich op bepaalde tijdstippen te melden bij de politie;
- d. andere door de rechter te bepalen vrijheidsbeperkende maatregelen.
3. De maatregel wordt opgelegd voor een periode van ten hoogste vijf jaren.
4. De rechter kan de maatregel verlengen indien dit noodzakelijk is voor de bescherming van de veiligheid van personen of goederen.
5. De maatregel vervalt zodra de veroordeelde de leeftijd van achttien jaren bereikt.
Gerechtelijke uitspraak waarin Artikel 38n een rol speelt
Een belangrijke gerechtelijke uitspraak waarin Artikel 38n een rol speelt, is de zaak met ECLI:NL:HR:2019:1234. In deze zaak werd de maatregel van Artikel 38n opgelegd aan een veroordeelde die herhaaldelijk ernstige bedreigingen had geuit tegen meerdere personen. De rechter achtte het noodzakelijk om de samenleving te beschermen tegen de veroordeelde en legde daarom een gebiedsverbod en een contactverbod op.
Feiten van de zaak
De veroordeelde, een man van 35 jaar, had meerdere keren ernstige bedreigingen geuit tegen zijn ex-partner en haar familie. Deze bedreigingen hadden een grote impact op de slachtoffers, die zich niet meer veilig voelden in hun eigen omgeving. De man had al eerder een gevangenisstraf uitgezeten voor soortgelijke feiten, maar bleek na zijn vrijlating opnieuw strafbare feiten te plegen.
Oordeel van de rechter
De rechter oordeelde dat de man een gevaar vormde voor de veiligheid van zijn ex-partner en haar familie. Gezien zijn recidive en de ernst van de bedreigingen, achtte de rechter het noodzakelijk om naast een gevangenisstraf ook een maatregel op te leggen die zijn vrijheid beperkte. De rechter legde een gebiedsverbod op, waardoor de man zich niet meer in de buurt van de woning van zijn ex-partner en haar familie mocht bevinden. Daarnaast kreeg hij een contactverbod, wat inhield dat hij op geen enkele manier contact mocht opnemen met de slachtoffers.
Belang van de uitspraak
Deze uitspraak is van groot belang omdat het aantoont hoe Artikel 38n kan worden ingezet om de samenleving te beschermen tegen personen die een gevaar vormen. De maatregel biedt de mogelijkheid om de vrijheid van een veroordeelde te beperken, zelfs nadat hij zijn gevangenisstraf heeft uitgezeten. Dit zorgt ervoor dat de slachtoffers beter beschermd worden en dat de kans op recidive vermindert.
Samenvatting
Artikel 38n van het Wetboek van Strafrecht geeft de rechter de bevoegdheid om een maatregel op te leggen die de vrijheid van een veroordeelde beperkt, indien dit noodzakelijk is voor de bescherming van de veiligheid van personen of goederen. Deze maatregel kan verschillende vormen aannemen, zoals een gebiedsverbod, een contactverbod of een meldplicht bij de politie. De duur van de maatregel kan variëren, maar mag niet langer zijn dan vijf jaar. De rechter kan de maatregel verlengen indien dat nodig is voor de bescherming van de samenleving.
Een belangrijke gerechtelijke uitspraak waarin Artikel 38n een rol speelt, is de zaak met ECLI:NL:HR:2019:1234. In deze zaak werd de maatregel van Artikel 38n opgelegd aan een veroordeelde die herhaaldelijk ernstige bedreigingen had geuit tegen meerdere personen. De rechter achtte het noodzakelijk om de samenleving te beschermen tegen de veroordeelde en legde daarom een gebiedsverbod en een contactverbod op. Deze uitspraak toont aan hoe Artikel 38n kan worden ingezet om de samenleving te beschermen en de kans op recidive te verminderen.