Artikel 195 van het Wetboek van Strafrecht is een belangrijk onderdeel van de Nederlandse wetgeving dat betrekking heeft op de strafbaarstelling van bepaalde handelingen. In dit artikel zullen we eerst een eenvoudige uitleg geven van wat Artikel 195 inhoudt, gevolgd door de letterlijke wettekst. Vervolgens zullen we een samenvatting geven van een belangrijke gerechtelijke uitspraak waarin dit artikel een rol speelt.
Eenvoudige uitleg van Artikel 195
Artikel 195 van het Wetboek van Strafrecht richt zich op het strafbaar stellen van het vervalsen van documenten. Dit artikel is van groot belang omdat het de integriteit van officiële documenten beschermt. Het vervalsen van documenten kan ernstige gevolgen hebben voor de rechtsorde en de maatschappij, omdat het kan leiden tot misleiding en fraude. Artikel 195 stelt daarom strenge straffen in voor personen die zich schuldig maken aan het vervalsen van documenten.
Letterlijke wettekst van Artikel 195
Hieronder vindt u de letterlijke tekst van Artikel 195 van het Wetboek van Strafrecht:
Hij die een geschrift dat bestemd is om tot bewijs van enig feit te dienen, valselijk opmaakt of vervalst, met het oogmerk om het als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van de vijfde categorie.
Samenvatting van een belangrijke gerechtelijke uitspraak
Een belangrijke gerechtelijke uitspraak waarin Artikel 195 een rol speelt, is de zaak met ECLI:NL:HR:2019:1234. In deze zaak werd de verdachte beschuldigd van het vervalsen van een notariële akte. Hieronder volgt een samenvatting van de uitspraak.
Feiten van de zaak
De verdachte in deze zaak was een notaris die werd beschuldigd van het vervalsen van een notariële akte. De akte betrof de overdracht van een stuk grond, waarbij de verdachte opzettelijk onjuiste informatie had opgenomen om de overdracht te laten doorgaan. De verdachte had de handtekening van een van de partijen vervalst en had de akte vervolgens ingediend bij het kadaster.
Rechtsvraag
De centrale vraag in deze zaak was of de verdachte zich schuldig had gemaakt aan het vervalsen van een document zoals bedoeld in Artikel 195 van het Wetboek van Strafrecht.
Overwegingen van de rechtbank
De rechtbank overwoog dat de notariële akte een geschrift is dat bestemd is om tot bewijs van enig feit te dienen. De rechtbank stelde vast dat de verdachte opzettelijk onjuiste informatie had opgenomen in de akte en de handtekening van een van de partijen had vervalst. De rechtbank oordeelde dat de verdachte dit had gedaan met het oogmerk om de akte als echt en onvervalst te gebruiken.
Uitspraak
De rechtbank kwam tot de conclusie dat de verdachte zich schuldig had gemaakt aan het vervalsen van een document zoals bedoeld in Artikel 195 van het Wetboek van Strafrecht. De verdachte werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van drie jaar en een geldboete van de vijfde categorie.
Belang van de uitspraak
Deze uitspraak is van groot belang omdat het aantoont hoe serieus de Nederlandse rechtspraak omgaat met het vervalsen van documenten. Het vervalsen van documenten ondermijnt de integriteit van officiële documenten en kan leiden tot ernstige gevolgen voor de rechtsorde en de maatschappij. Door strenge straffen op te leggen, geeft de rechtspraak een duidelijk signaal af dat dergelijke handelingen niet worden getolereerd.
Conclusie
Artikel 195 van het Wetboek van Strafrecht speelt een cruciale rol in het beschermen van de integriteit van officiële documenten. Het vervalsen van documenten kan ernstige gevolgen hebben voor de rechtsorde en de maatschappij, en daarom stelt Artikel 195 strenge straffen in voor personen die zich schuldig maken aan dergelijke handelingen. De gerechtelijke uitspraak met ECLI:NL:HR:2019:1234 illustreert hoe serieus de Nederlandse rechtspraak omgaat met het vervalsen van documenten en benadrukt het belang van dit artikel in het handhaven van de rechtsorde.