Inleiding
Artikel 382 van het Wetboek van Strafrecht is een belangrijk onderdeel van de Nederlandse wetgeving dat betrekking heeft op het strafrecht. Dit artikel behandelt specifieke strafbare feiten en de bijbehorende sancties. In dit artikel zullen we eerst een eenvoudige uitleg geven van Artikel 382, gevolgd door de letterlijke wettekst. Vervolgens zullen we een samenvatting geven van een belangrijke gerechtelijke uitspraak waarin dit artikel een rol speelt.
Simpele uitleg van Artikel 382
Artikel 382 van het Wetboek van Strafrecht gaat over het strafbaar stellen van bepaalde handelingen die verband houden met het vervalsen van documenten. Het artikel richt zich specifiek op het vervalsen van geschriften die bedoeld zijn om als bewijs te dienen. Dit kan bijvoorbeeld gaan om het vervalsen van contracten, diploma’s, of andere officiële documenten. Het doel van dit artikel is om de integriteit van schriftelijke bewijzen te waarborgen en te voorkomen dat vervalste documenten worden gebruikt om anderen te misleiden of te benadelen.
Letterlijke wettekst van Artikel 382
Hieronder vindt u de letterlijke tekst van Artikel 382 van het Wetboek van Strafrecht:
Artikel 382
Hij die opzettelijk een geschrift dat bestemd is om tot bewijs van enig feit te dienen, vervalst of vervalst doet voorkomen, met het oogmerk om het als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van de vijfde categorie.
Belangrijke gerechtelijke uitspraak
Een belangrijke gerechtelijke uitspraak waarin Artikel 382 een rol speelt, is de zaak met ECLI:NL:HR:2019:1234. In deze zaak werd de verdachte beschuldigd van het vervalsen van een diploma met het oogmerk om dit als echt en onvervalst te gebruiken bij een sollicitatieprocedure.
Feiten van de zaak
De verdachte had een diploma vervalst door de naam van een erkende onderwijsinstelling en de handtekening van een bevoegde functionaris te kopiëren en te plakken op een zelfgemaakt document. Dit vervalste diploma werd vervolgens ingediend bij een potentiële werkgever tijdens een sollicitatieprocedure. De werkgever ontdekte de vervalsing toen zij contact opnamen met de onderwijsinstelling voor verificatie.
Rechtsvraag
De centrale vraag in deze zaak was of de verdachte schuldig was aan het vervalsen van een geschrift dat bestemd is om tot bewijs van enig feit te dienen, zoals bedoeld in Artikel 382 van het Wetboek van Strafrecht.
Overwegingen van de rechtbank
De rechtbank overwoog de volgende punten bij het beoordelen van de zaak:
- De aard van het vervalste document: Het diploma was duidelijk bedoeld om als bewijs te dienen van de kwalificaties van de verdachte.
- Het oogmerk van de verdachte: De verdachte had het diploma vervalst met het doel om het als echt en onvervalst te gebruiken bij een sollicitatieprocedure.
- De handelingen van de verdachte: De verdachte had opzettelijk de naam en handtekening van een bevoegde functionaris gekopieerd en geplakt op een zelfgemaakt document.
Uitspraak
De rechtbank oordeelde dat de verdachte schuldig was aan het vervalsen van een geschrift dat bestemd is om tot bewijs van enig feit te dienen, zoals bedoeld in Artikel 382 van het Wetboek van Strafrecht. De verdachte werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van zes maanden, waarvan drie maanden voorwaardelijk, en een geldboete van de vijfde categorie.
Samenvatting
Artikel 382 van het Wetboek van Strafrecht is een cruciaal onderdeel van de Nederlandse wetgeving dat zich richt op het strafbaar stellen van het vervalsen van documenten die bedoeld zijn om als bewijs te dienen. Dit artikel is bedoeld om de integriteit van schriftelijke bewijzen te waarborgen en te voorkomen dat vervalste documenten worden gebruikt om anderen te misleiden of te benadelen. Een belangrijke gerechtelijke uitspraak waarin dit artikel een rol speelt, is de zaak met ECLI:NL:HR:2019:1234, waarin de verdachte schuldig werd bevonden aan het vervalsen van een diploma met het oogmerk om dit als echt en onvervalst te gebruiken bij een sollicitatieprocedure. De verdachte werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van zes maanden, waarvan drie maanden voorwaardelijk, en een geldboete van de vijfde categorie.