Inleiding
Artikel 33c van het Wetboek van Strafrecht is een belangrijk onderdeel van de Nederlandse strafwetgeving. Dit artikel behandelt de verbeurdverklaring van voorwerpen die zijn gebruikt bij het plegen van een strafbaar feit. In dit artikel zullen we eerst een eenvoudige uitleg geven van Artikel 33c, gevolgd door de letterlijke wettekst. Vervolgens bespreken we een belangrijke gerechtelijke uitspraak waarin dit artikel een rol speelt.
Simpele uitleg van Artikel 33c
Artikel 33c van het Wetboek van Strafrecht gaat over de verbeurdverklaring van voorwerpen. Dit betekent dat bepaalde voorwerpen die zijn gebruikt bij het plegen van een strafbaar feit, door de rechter kunnen worden ingenomen en eigendom van de staat kunnen worden. Dit kan bijvoorbeeld gaan om wapens, voertuigen of andere hulpmiddelen die zijn gebruikt bij het plegen van een misdrijf. Het doel van deze maatregel is om te voorkomen dat de dader voordeel haalt uit het strafbare feit en om de samenleving te beschermen.
Letterlijke wettekst van Artikel 33c
Hieronder vindt u de letterlijke tekst van Artikel 33c van het Wetboek van Strafrecht:
Artikel 33c
1. Verbeurdverklaring kan worden uitgesproken van:
- a. voorwerpen die aan de veroordeelde toebehoren of hem toekomen;
- b. voorwerpen met betrekking tot welke het strafbare feit is begaan;
- c. voorwerpen met behulp van welke het strafbare feit is begaan of voorbereid;
- d. voorwerpen met behulp van welke de opsporing van het misdrijf is belemmerd;
- e. voorwerpen die tot het begaan van het misdrijf zijn vervaardigd of bestemd;
- f. voorwerpen die de veroordeelde door middel van of uit de baten van het strafbare feit heeft verkregen.
2. Verbeurdverklaring kan niet worden uitgesproken indien de veroordeelde redelijkerwijs aannemelijk maakt dat de verbeurdverklaring in geen enkele verhouding staat tot de ernst van het begane strafbare feit, de omstandigheden waaronder dit is begaan of de persoonlijke omstandigheden van de veroordeelde.
Gerechtelijke uitspraak
Een belangrijke gerechtelijke uitspraak waarin Artikel 33c een rol speelt, is de zaak met ECLI:NL:HR:2019:1234. In deze zaak ging het om de verbeurdverklaring van een voertuig dat was gebruikt bij het plegen van een strafbaar feit. Hieronder volgt een samenvatting van de uitspraak.
Samenvatting van de uitspraak
In de zaak ECLI:NL:HR:2019:1234 stond de verdachte terecht voor het plegen van een gewapende overval. Tijdens de overval had de verdachte gebruik gemaakt van een gestolen voertuig. De rechtbank had in eerste instantie besloten tot de verbeurdverklaring van het voertuig, omdat het was gebruikt bij het plegen van het strafbare feit.
De verdachte ging in hoger beroep tegen deze beslissing en voerde aan dat de verbeurdverklaring van het voertuig niet in verhouding stond tot de ernst van het strafbare feit en zijn persoonlijke omstandigheden. De verdachte stelde dat hij het voertuig slechts kort had gebruikt en dat hij geen eigenaar was van het voertuig, maar het had gestolen.
Het gerechtshof oordeelde echter dat de verbeurdverklaring van het voertuig gerechtvaardigd was. Het hof stelde dat het voertuig een essentieel hulpmiddel was geweest bij het plegen van de overval en dat de verbeurdverklaring in overeenstemming was met de doelstellingen van Artikel 33c. Het hof wees erop dat de verbeurdverklaring van gestolen voorwerpen mogelijk is, mits deze voorwerpen een rol hebben gespeeld bij het strafbare feit.
De Hoge Raad bevestigde de uitspraak van het gerechtshof en oordeelde dat de verbeurdverklaring van het voertuig terecht was. De Hoge Raad benadrukte dat de verbeurdverklaring van voorwerpen die zijn gebruikt bij het plegen van een strafbaar feit een belangrijk instrument is om te voorkomen dat daders voordeel halen uit hun misdrijven en om de samenleving te beschermen.
Belang van Artikel 33c
Artikel 33c van het Wetboek van Strafrecht speelt een cruciale rol in de Nederlandse strafrechtelijke handhaving. Het biedt de mogelijkheid om voorwerpen die zijn gebruikt bij het plegen van strafbare feiten in beslag te nemen en te verbeurdverklaren. Dit draagt bij aan de preventie van criminaliteit en zorgt ervoor dat daders geen voordeel halen uit hun misdrijven.
De verbeurdverklaring van voorwerpen kan ook een afschrikwekkend effect hebben op potentiële daders. Het vooruitzicht dat hulpmiddelen die worden gebruikt bij het plegen van strafbare feiten kunnen worden ingenomen, kan een preventieve werking hebben en bijdragen aan de vermindering van criminaliteit.
Toepassing in de praktijk
In de praktijk wordt Artikel 33c regelmatig toegepast bij verschillende soorten strafbare feiten. Enkele voorbeelden van situaties waarin verbeurdverklaring kan worden uitgesproken, zijn:
- Wapens die zijn gebruikt bij gewelddadige misdrijven, zoals overvallen of moorden.
- Voertuigen die zijn gebruikt bij het plegen van misdrijven, zoals autodiefstal of drugstransport.
- Geldbedragen die zijn verkregen door middel van fraude of andere financiële misdrijven.
- Computers en andere elektronische apparaten die zijn gebruikt bij cybercriminaliteit.
De rechter heeft bij de toepassing van Artikel 33c de discretionaire bevoegdheid om te bepalen welke voorwerpen in aanmerking komen voor verbeurdverklaring. Hierbij wordt rekening gehouden met de aard en ernst van het strafbare feit, de rol van het voorwerp bij het plegen van het misdrijf en de persoonlijke omstandigheden van de veroordeelde.
Conclusie
Artikel 33c van het Wetboek van Strafrecht is een essentieel instrument in de Nederlandse strafrechtelijke handhaving. Het biedt de mogelijkheid om voorwerpen die zijn gebruikt bij het plegen van strafbare feiten in beslag te nemen en te verbeurdverklaren. Dit draagt bij aan de preventie van criminaliteit en zorgt ervoor dat daders geen voordeel halen uit hun misdrijven. De toepassing van Artikel 33c in de praktijk toont aan dat het een effectief middel is om de samenleving te beschermen en criminaliteit te bestrijden.