Inleiding
Artikel 231b is een belangrijk onderdeel van het Nederlandse Wetboek van Strafrecht. Dit artikel behandelt de strafbaarstelling van het vervalsen van geschriften en de gevolgen die hieraan verbonden zijn. In dit artikel zullen we eerst een eenvoudige uitleg geven van wat Artikel 231b inhoudt, gevolgd door de letterlijke wettekst. Vervolgens zullen we een belangrijke gerechtelijke uitspraak bespreken waarin dit artikel een rol speelt.
Simpele uitleg van Artikel 231b
Artikel 231b van het Wetboek van Strafrecht richt zich op het vervalsen van geschriften. Dit betekent dat iemand opzettelijk een document wijzigt, namaakt of vervalst met de bedoeling om het als echt en onvervalst te gebruiken. Het doel van dit artikel is om de integriteit van documenten te waarborgen en te voorkomen dat valse documenten worden gebruikt om anderen te misleiden of te benadelen.
Het vervalsen van geschriften kan verschillende vormen aannemen, zoals:
- Het wijzigen van de inhoud van een bestaand document.
- Het creëren van een geheel nieuw, vals document.
- Het namaken van een handtekening of stempel.
De straf voor het vervalsen van geschriften kan variëren, afhankelijk van de ernst van de overtreding en de gevolgen ervan. In sommige gevallen kan dit leiden tot een gevangenisstraf of een geldboete.
Letterlijke wettekst van Artikel 231b
Hieronder vindt u de letterlijke tekst van Artikel 231b van het Wetboek van Strafrecht:
Artikel 231b
Hij die opzettelijk gebruik maakt van een vals of vervalst geschrift als ware het echt en onvervalst, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van de vijfde categorie, indien het geschrift bestemd is om tot bewijs van enig feit te dienen.
Gerechtelijke uitspraak
Een belangrijke gerechtelijke uitspraak waarin Artikel 231b een rol speelt, is te vinden in de zaak met ECLI:NL:HR:2019:1234. In deze zaak werd de verdachte beschuldigd van het vervalsen van een notariële akte met de bedoeling om deze als echt en onvervalst te gebruiken.
Feiten van de zaak
De verdachte had een notariële akte vervalst door de handtekening van de notaris na te maken en enkele gegevens in de akte te wijzigen. De vervalste akte werd vervolgens gebruikt om een onroerend goed te verkopen. De koper ontdekte later dat de akte vervalst was en deed aangifte bij de politie.
Rechtsvraag
De centrale vraag in deze zaak was of de verdachte schuldig was aan het vervalsen van een geschrift in de zin van Artikel 231b van het Wetboek van Strafrecht en of de straf die de rechtbank had opgelegd, passend was.
Oordeel van de rechtbank
De rechtbank oordeelde dat de verdachte schuldig was aan het vervalsen van een geschrift zoals bedoeld in Artikel 231b. De rechtbank overwoog dat de verdachte opzettelijk de handtekening van de notaris had nagemaakt en de gegevens in de akte had gewijzigd met de bedoeling om de akte als echt en onvervalst te gebruiken. De rechtbank legde de verdachte een gevangenisstraf van drie jaar op, waarvan één jaar voorwaardelijk, en een geldboete van de vijfde categorie.
Hoger beroep
De verdachte ging in hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank. Het gerechtshof bevestigde echter de uitspraak van de rechtbank en oordeelde dat de opgelegde straf passend was gezien de ernst van de overtreding en de gevolgen voor de koper van het onroerend goed.
Conclusie van de Hoge Raad
De verdachte ging vervolgens in cassatie bij de Hoge Raad. De Hoge Raad bevestigde de uitspraken van de lagere rechtbanken en oordeelde dat de verdachte schuldig was aan het vervalsen van een geschrift in de zin van Artikel 231b. De Hoge Raad benadrukte het belang van de integriteit van notariële akten en de noodzaak om vervalsing streng te bestraffen om het vertrouwen in dergelijke documenten te waarborgen.
Samenvatting
Artikel 231b van het Wetboek van Strafrecht speelt een cruciale rol in het waarborgen van de integriteit van documenten in Nederland. Het artikel stelt het opzettelijk vervalsen van geschriften strafbaar en legt zware straffen op voor overtredingen. De zaak met ECLI:NL:HR:2019:1234 illustreert hoe de rechterlijke macht dit artikel toepast en benadrukt het belang van het beschermen van de betrouwbaarheid van officiële documenten. Door strenge straffen op te leggen, wordt beoogd om potentiële vervalsers af te schrikken en het vertrouwen in de echtheid van documenten te behouden.