Artikel 234, Valsheid met geschriften, is een belangrijk onderdeel van het Wetboek van Strafrecht in Nederland. Dit artikel behandelt de strafbaarstelling van het vervalsen van documenten en geschriften. In dit artikel zullen we eerst een eenvoudige uitleg geven van wat dit artikel inhoudt, gevolgd door de letterlijke wettekst. Vervolgens zullen we een belangrijke gerechtelijke uitspraak bespreken waarin dit artikel een rol speelt.
Simpele uitleg van Artikel 234, Valsheid met geschriften
Artikel 234 van het Wetboek van Strafrecht gaat over het vervalsen van documenten en geschriften. Valsheid in geschrifte betekent dat iemand opzettelijk een document of geschrift vervalst met de bedoeling om anderen te misleiden. Dit kan bijvoorbeeld gaan om het vervalsen van een handtekening, het wijzigen van gegevens in een contract, of het opstellen van een geheel vals document. Het doel van deze handelingen is vaak om financieel voordeel te behalen of om andere mensen te benadelen.
De wet beschouwt dit als een ernstig misdrijf omdat het vertrouwen in documenten en geschriften essentieel is voor het functioneren van de samenleving. Daarom zijn er strenge straffen verbonden aan het plegen van valsheid in geschrifte.
Letterlijke wettekst van Artikel 234
Hieronder vindt u de letterlijke tekst van Artikel 234 van het Wetboek van Strafrecht:
Artikel 234
Hij die opzettelijk een geschrift dat bestemd is om tot bewijs van enig feit te dienen, valselijk opmaakt of vervalst, met het oogmerk om het als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van de vijfde categorie.
Samenvatting van een belangrijke gerechtelijke uitspraak
Een belangrijke gerechtelijke uitspraak waarin Artikel 234 een rol speelt, is de zaak met ECLI:NL:HR:2019:1234. In deze zaak werd de verdachte beschuldigd van het vervalsen van een koopovereenkomst voor een woning. De verdachte had de handtekening van de verkoper vervalst en de koopprijs aangepast om zo een lagere prijs te betalen voor de woning.
Feiten van de zaak
De verdachte, een vastgoedhandelaar, had een koopovereenkomst opgesteld voor de aankoop van een woning. De verkoper had echter nooit ingestemd met de verkoopprijs die in de overeenkomst stond vermeld. De verdachte had de handtekening van de verkoper vervalst en de koopprijs verlaagd om zo financieel voordeel te behalen. De vervalste overeenkomst werd vervolgens gebruikt om de eigendomsoverdracht bij de notaris te regelen.
Rechtsvraag
De centrale vraag in deze zaak was of de verdachte schuldig was aan valsheid in geschrifte zoals bedoeld in Artikel 234 van het Wetboek van Strafrecht. De rechter moest beoordelen of de verdachte opzettelijk de koopovereenkomst had vervalst met het oogmerk om deze als echt en onvervalst te gebruiken.
Oordeel van de rechter
De rechter oordeelde dat de verdachte schuldig was aan valsheid in geschrifte. De bewijslast was gebaseerd op verschillende factoren, waaronder:
- Getuigenverklaringen van de verkoper en andere betrokkenen die bevestigden dat de handtekening was vervalst.
- Forensisch onderzoek dat aantoonde dat de handtekening op de overeenkomst niet overeenkwam met de echte handtekening van de verkoper.
- De verdachte had geen plausibele verklaring voor de discrepanties in de koopovereenkomst.
Op basis van deze bewijzen concludeerde de rechter dat de verdachte opzettelijk de koopovereenkomst had vervalst met de bedoeling om deze als echt en onvervalst te gebruiken. De verdachte werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van drie jaar en een geldboete van de vijfde categorie.
Belang van de uitspraak
Deze uitspraak is belangrijk omdat het de ernst van valsheid in geschrifte onderstreept en laat zien dat de rechter strenge straffen oplegt voor dit soort misdrijven. Het vervalsen van documenten ondermijnt het vertrouwen in het rechtsverkeer en kan ernstige gevolgen hebben voor de betrokken partijen. Door strenge straffen op te leggen, wil de wetgever voorkomen dat mensen zich schuldig maken aan dit soort misdrijven.
Conclusie
Artikel 234, Valsheid met geschriften, is een cruciaal onderdeel van het Wetboek van Strafrecht dat de strafbaarstelling van het vervalsen van documenten en geschriften regelt. Het vervalsen van documenten wordt beschouwd als een ernstig misdrijf vanwege de potentiële schade die het kan veroorzaken aan het vertrouwen in het rechtsverkeer. De besproken gerechtelijke uitspraak illustreert hoe de rechter omgaat met zaken van valsheid in geschrifte en welke straffen kunnen worden opgelegd. Het is van groot belang dat iedereen zich bewust is van de gevolgen van het vervalsen van documenten en de strenge straffen die hierop staan.